Skorzystanie z pomocy psychologa polecamy,  gdy dziecko lub nastolatek

• przejawia długotrwałe obniżenie nastroju lub jego szybkie zmiany (drażliwość, chwiejność, impulsywność)
• wycofuje się z kontaktu z rówieśnikami
• traci zainteresowanie czynnościami, które do tej pory sprawiały mu przyjemność
• ma problemy szkolne
• jest ofiarą lub sprawcą przemocy
• objada się lub traci apetyt (nie czekaj aż rozwinie się zaburzenie odżywiania)
• mówi o sobie w negatywny sposób
• ma trudności ze snem, np. przestawienie rytmu dobowego, wybudzanie się w nocy, problemy z zasypianiem lub zupełne nie przesypianie nocy
• ma problemy z koncentracją
• pojawiają się objawy somatyczne takie jak bóle głowy, brzucha, nerwobóle
• przejawia zachowania autodestrukcyjne, takie jak samookaleczenie się, zażywanie szkodliwych substancji, zgłaszanie myśli samobójczych
• zbyt dużo czasu spędza przed ekranem telefonu, komputera
• nauczyciele zwracają uwagę, że dzieje się coś niepokojącego
• zastanawia się nad swoją tożsamością płciową
• dziecko zgłasza taką potrzebę NIGDY JEJ NIE LEKCEWAŻ. NIELECZONA DEPRESJA MOŻE DOPROWADZIĆ DO SAMOBÓJSTWA!

Ty, jako rodzic, opiekun:

• zastanawiasz się, czy Twoje dziecko rozwija się prawidłowo,
• twoje pierwsze dziecko i nie wiesz, co jest naturalne, a co może niepokoić
• chcesz być lepszym rodzicem,
• niewiele wiesz o poszczególnych etapach rozwoju i o okresie dojrzewania i buncie, nastolatka– to normalne, tego nikt nas nie uczy,
• twoja rodzina przechodzi kryzys (rozwód, śmierci, kłótnie, choroby) i chcesz, żeby dziecko jak najlepiej sobie z tym poradziła,
• masz trudności z rozmową z dzieckiem,
• niepokoi Cię coś lub po prostu chcesz porozmawiać o dziecku, rodzicielstwie,
• rozstajesz się z drugim rodzicem i chcesz, żeby dziecko jak najlepiej poradziło sobie z tym wydarzeniem.

Od 1 roku życia (dla maluszków polecamy) konsultację dotyczącą rozwoju psychofizycznego dziecka do pełnoletniości

Pierwsze spotkanie to rozmowa z rodzicem. To czas na zebranie wywiadu – terapeuta zapyta o stan zdrowia dziecka, ogólne informacje o rodzinie, szkole. To też czas na powiedzenie terapeucie tego, czego nie chcesz mówić przy swoim dziecku.

Świetnie, gdy rodzice lub opiekunowie przyjdą razem. To czas, żeby porozmawiać o dziecku i Waszej relacji. Poznanie rodzica lub opiekuna i rozmowa z nim bez udziału dziecka jest bardzo ważna dla dalszej, dobrej i efektywnej pracy. Zatem, proszę uszanuj tę formę – jest ona efektem naszej wiedzy i doświadczenia. Na kolejną wizytę zapraszamy oczywiście dziecko.

Następnie, jeśli jest taka potrzeba, umawiamy się na cykl spotkań. Wspólnie podejmujemy decyzje, czy na sesjach jest samo dziecko, czy pracuje razem z rodzicem.

Kolejne sesje to rozmowa o problemach, ale też o mocnych stronach. Wspólnie z psychologiem wypracowujesz sposoby rozwiązania problemu. Psycholog akceptuje Cię, nie ocenia, słucha cię z uwagą.

Jeśli masz 17 lat, możesz wejść do gabinetu bez rodzica.

Terapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa. Zatem pracując z dzieckiem, przekazuje rodzicom (opiekunom) informacje dotyczące przebiegu terapii – nie informując o informacjach przekazywanych przez dziecko. Wyjątkiem są sytuacje dotyczące zagrożenia życia lub zdrowia oraz wtedy, gdy dziecko wyrazi zgodę na ujawnienie informacji. W takiej sytuacji rozmowa odbywa się w obecności dziecka.

Sesje odbywają się raz w tygodniu – ustalamy co tydzień ten sam dzień tygodnia i tę samą godzinę. Dopuszczamy też spotkania  raz na dwa tygodnie (rzadsze wizyty nie przynoszą efektów).

Zazwyczaj potrzeba kilku miesięcy (optymalnie koło roku spotkań). Efekty zależą od zgłaszanego problemu jak i zaangażowania dziecka oraz rodziny.